Dagje naar de zeeuwse hoofdstad Middelburg

De dag begint met een zonnetje, en kan er buiten ontbeten worden. En omdat het zondag is maken we er iets moois van. Gekookt eitje, bakje fruit met aardbeien en bosbessen, glaasje verse jus en smullen maar. Dan.volgt er altijd weer de afwas en .maken we ons langzaamaan klaar om op pad te gaan. Jammer genoeg wordt de lucht weer grijs en is het kil. Langebroeken en een jas dan maar. Een route bekeken richting Middelburg, en dat komt neer op zo'n 12,5 km hartje stad. En net als we gaan fietsen begint de zon weer te schijnen.

Het eerste stukje van de route is bekend, naar de ijsboerderij. Maar zoals het van een boer in het Zeeuwse land verwacht wordt zijn ze op zondag dicht. Verder door de mooie velden via groen omzoomde weggetjes. Een heerlijke tocht.

In Middelburg is het even zoeken naar de juiste route, maar ook dat lukt uiteindelijk en we komen uit op plein 1940. Daar zien we vele kleurrijke terrasjes en de koffie lonkt naar ons. We hebben er tenslotte al 13 km opzitten. 

We vinden een lekker plekje bij "de herberg". De serveerster meld dat de appeltaart net uit de oven komt, en die wil ik wel eens proeven. Pa en Ada gaan voor de cheesecake en natuurlijk een koffie erbij. Voordat er een foto van de rijk gevulde tafel gemaakt kan worden is alles al op. En smaken deed het. 

Bij het bestellen van de koffie neemt de serveerster ook bij de buurjongen  de bestelling op. Ik hoor hem een poging doen om in het Nederlands te bestellen, maar halverwege toch weer op het Engels overgaan. Als we in gesprek raken verteld hij dat hij uit een plaatsje vlak bij Bristol komt. Hij studeert ecologisch watermanagement hier in Middelburg waarop pappa vertelt dat hij 14 dagen in Bristol een course heeft gevolgd in 1977. Er ontstaat een leuk gesprek over en weer. Altijd leuk om te horen hoe een buitenlander Nederland ervaart.

Dan pakken we ons stalen ros weer om naar het Zeeuws museum te gaan. Ivm de coronamaatregelen hebben we een tijdslot moeten reserveren.

Het museum zit in Een deel van de abdij midden in de stad. Deze is tijdens de 2e wereldoorlog zwaar gehavend door bombardementen, maar met zeer veel zorg en aandacht voor historische waarde weer opgebouwd. 

Er is een vaste route door het museum om te voorkomen dat er teveel mensen in 1 ruimte komen. En we beginnen met de papierkunst van Jan de Prentenknipper

Een waar kunstenaar, die langs de huizen trok. Vaak voor onderdak maakte hij een papieren prent van bijvoorbeeld huwelijk of geboorte of andere bijzondere momenten of familieverhalen. 

Dan volgen de wonderkamers.

Allerlei rariteiten die uit Zeeland komen of ooit daar zijn opgegraven. Maar ook verzamelingen die mensen hadden. Bijvoorbeeld een doos met allerlei verschillende vogeleieren. 

Dan komt er wat meer moderne kunst. En bijzonder om te zien zijn deze "tapijten" van schelpen.

Via smalle torentrappen komen we in een zaal met oude wandtapijten. En hier zou je uren kunnen blijven kijken en elke keer weer nieuwe dingen ontdekken.

Als laatste de tijdelijke tentoonstelling van mannenpak. Hoe het pak vroeger en nu nog steeds herkenning geeft aan wat je doet of waar je vandaan komt.

Zo hebben we ook de cultuur eer aan gedaan. Even uitpuffen onder de bomen op het plein van de abdij geeft mooie plaatjes.

Onze magen beginnen zich te roeren, en aangezien het terras bij de herberg ons goed was bevallen, gaan we daar naar terug voor de lunch. 

De zon schijnt en op het terras waan je je in zuidelijke landen. Gezelligheid, en een heerlijke lunch maken er weer een top vakantiedag van.

Als pappa een soep en 2 kroketten op brood bestelt, zegt de serveerster bezorgd dat het wel een grote kom soep is. Maar dat lust hij wel. Dus komt er na dit overheerlijke tomatensoepje een mooi bord met kroketten,  brood en zelfs nog salade. De kat zal met onze lege maag niet weglopen.  Maar we moeten tenslotte ook nog weer 13 km naar de camping fietsen. 

Via een iets andere route weer terug naar Aagtekerke gereden. En zo hebben we toch weer een ruime 25 km in de benen vandaag. 

Net voor de camping had ik al eerder nog bloeiende vlierstruiken zien staan. En in de landleven wat gelezen over vlierbloesemazijn. En omdat er azijn is en er een lege weckpot is, pluk ik wat schermen om dit recept uit te proberen. 

Over 2 weken kunnen we de proef op de som nemen. 

Met een lekker kopje thee, uitrusten in de heerlijke avondzon. Ieder weer even verdiept in z'n eigen boek. En als we zo een poosje zitten komt de oude boerin Jannie nog even een praatje maken. En zitten we met elkaar te kletsen over van alles. Door de link met hun Bennekomse familie zijn er veel wederzijdse bekenden die de revue passeren en de tijd vliegt. 

Toch nog maar een boterham eten, en het heerlijke brood uit Meliskerke komt op tafel. En als na de afwas de zon langzaam verdwijnt is ook deze vakantie dag weer ten einde. Met nog een kopje verse gembersinaasappelthee het blog bijwerken. Alle apparaten aan de lader en wij ook opladen n ons bedje. Morgen weer een nieuwe reisdag naar Noord Brabant.